«... η μορφή του με κάνει να νιώθω μπερδεμένη και ζαλισμένη. Υπακούω την απρόσμενη παρόρμηση που νιώθω και βγάζω το φόρεμα μου, τραβώντας το πάνω από το κεφάλι μου και το πετάω στο πάτωμα. Το εσώρουχο μου είναι βρεγμένο με ιδρώτα και επιθυμία. Το κατεβάζω και το ρίχνω κάτω στο πάτωμα για να καταλήξει στην ίδια ακατάστατη στοίβα με το φόρεμα. Νιώθω το γυαλί του παραθύρου κρύο πάνω στο στήθος μου και η ένταση μονίμως αυξάνεται στο κέντρο του σώματος μου. Όλες μου οι σκέψεις είναι στο κορμί αυτού του νεαρού άνδρα, στις έμπειρες κινήσεις του και στους δυνατούς μυς του. Το συγκεκριμένο διήγημα δημοσιεύεται σε συνεργασία με τη Σουηδέζα σκηνοθέτη Έρικα Λάστ. Ο στόχος της είναι να απεικονίσει την ανθρώπινη φύση και ποικιλομορφία μέσα από ιστορίες πάθους, οικειότητας, λαχτάρας και αγάπης, μία μίξη δυνατών και αισθησιακών διηγημάτων.