«Νιώθω τα στήθη μου σφιχτά και πρησμένα σαν να πρόκειται να εκραγούν. Ξαπλώνω χαλαρά στον πάγκο, αλλά κανείς δεν βλέπει τα χέρια του άντρα που ζουλάνε τα βυζιά μου, κάνοντας το δέρμα να πετάγεται μέσα από τα δάχτυλά του. Αν μείνω εντελώς ακίνητη και συγκεντρωθώ, θα νιώσω την ανατριχίλα από τις κοντές σκούρες τρίχες στο πίσω μέρος των χεριών του άντρα στα χέρια μου. Κρατώ την αναπνοή μου και αφήνω μια γρήγορη ανάσα ενώ σηκώνω το κεφάλι μου για να τον δω. Συναντώ το βλέμμα του». Το συγκεκριμένο διήγημα δημοσιεύεται σε συνεργασία με τη Σουηδή σκηνοθέτιδα Έρικα Λαστ. Ο στόχος της είναι να απεικονίσει την ανθρώπινη φύση και ποικιλομορφία μέσα από ιστορίες πάθους, οικειότητας, πόθου και αγάπης, μία μίξη δυνατών και αισθησιακών διηγημάτων.